Գրծ 21.1-16-ին մէջ կը կարդանք երեւոյթի մը մասին, որ մինչեւ այսօր յաճախ կը տեսնուի եկեղեցիներու մէջ եւ անոր պատճառով հաւատացեալներ եւ ոչ-հաւատացեալներ անորոշ կամ շփոթի վիճակի մը մէջ կ'ըլլան եւ շատ անգամ սխալ ձեւով կը վարուին:
Ճիշդ ատոր համար ալ, ես միշտ կը թելադրեմ, որ մեր նուիրումը կերտենք, որպէսզի մեր նուիրումը զգացական ձեւով չարտայայտուի, հապա ըլլայ Տիրոջ հետ հանդիպում վայելող եւ Անով առաջնորդուող:
Պօղոս առաքեալ Եփեսոսէն նաւ ելաւ դէպի Երուսաղէմ: Ան ճամբորդութեան ատեն հանդիպեցաւ քանի մը տեղ, որոնցմէ մէկը Տիւրոսն էր, ուր մնաց եօթը օր: Այդ տեղի հաւատացեալները «Սուրբ Հոգիէն ներշնչուած՝ Պօղոսին կ'ըսէին, որ Երուսաղէմ չերթայ»:
- Անոնք Սուրբ Հոգիէն ներշնչուած էին:
- Ըլլալիքը ճիշդ ձեւով հասկցած էին:
- Պօղոս ալ գիտէր, բայց ատիկա չերթալու պատգամ չնկատեց:
(Հմր 8) Յաջորդ օրը ճամբայ ելան եւ մէկ օր Պտոլեմայիս մնալէ ետք, հասան Կեսարիա, Փիլիպպոս աւետարանիչին տունը:
(9) Փիլիպպոս չորս աղջիկ ունէր, որոնք մարգարէութիւն կ'ընէին:
(10) Բաւական ժամանակ ետք, «Հրէաստանէն Ագաբոս անունով մարգարէ մը եկաւ»:
(11) «[…] Պօղոս գօտին առաւ եւ անով ինքն իր ոտքերն ու ձեռքերը կապելով, ըսաւ. “Սուրբ Հոգին այսպէս կ'ըսէ. ‘Երուսաղէմի մէջ հրեաները այսպէս պիտի կապեն […] այն անձը, որուն կը պատկանի այս գօտին’”»:
(12) Այդ որ լսեցին, բոլորն ալ անմիջապէս Պօղոսին ըսին, որ չերթայ Երուսաղէմ:
(13) Պօղոս պատասխանեց. «Ինչո՞ւ այդպէս կու լաք եւ իմ սիրտս ալ կը ճմլէք»: Եւ շարունակեց ըսելով. «Որովհետեւ Տէր Յիսուսի սիրոյն համար ոչ միայն կապուելու, այլ մեռնելու իսկ պատրաստ եմ Երուսաղէմի մէջ»:
(14) Բայց «Երբ չուզեցին համոզուիլ՝ լռեցինք. ըսինք. “Տիրոջ կամքը թող ըլլայ”»:
- Պօղոսի համար կապուիլը արդէն Տիրոջ կամքն էր:
- Երբ հաւատացեալները իրենց պնդածը չկրցան յաջողցնել, ըսին՝ «Տիրոջ կամքը թող ըլլայ»:
- Պօղոսի եւ հաւատացեալներուն մտածելու ձեւին եւ մարգարէութիւնը մեկնաբանելու ձեւին մէջ տարբերութիւն կար, որ կիրառման դաշտին վրայ մեծ տարբերութիւն կրնար ընել:
Մարգարէութիւնները
Մարգարէութիւնը ինը գերբնական պարգեւներէն մէկն է, որ անպայման միւսներէն մէկը գործածելով միայն կրնայ արտայայտուիլ, խօսիլ կամ յայտնել:
- Շատ անգամ յայտնութիւնը կ'ըլլայ գիտութեան խօսքով, որ կը խօսի անցեալի կամ ներկայի վիճակին մասին եւ ոչ ուղղակիօրէն լուծումին մասին, բացի երբ իմաստութեան խօսքը միջամտէ եւ յայտնէ ըլլալիքը:
- Ուրեմն երբ մենք գիտութեան խօսքով մարգարէանանք, պէտք չէ անմիջապէս զգացականօրէն մէջբերենք իմաստութեան խօսքին լուծումները կամ խոստումները: - Երբ Աստուած գիտութեան խօսքով մարգարէանայ, հաւանաբար միայն անցեալը եւ ներկան կը յայտնէ՝ յատուկ նպատակներու համար: Երբ մենք հանդիպինք անձի մը եւ Սուրբ Հոգին զգացնէ, թէ ժխտական բան մը կայ, մենք մեզի իրաւունք չտանք լուծում տալու, հապա Սուրբ Հոգիին սպասենք, որ պարզէ ըլլալիքը եւ առաջնորդէ մեզ:
Մարգարէութեան ժխտական ըլլալը Կեսարիոյ հաւատացեալներուն համար կը նշանակէր, թէ Պօղոս պէտք չէր երթար Երուսաղէմ: Անշուշտ իրականութիւնը ուրիշ բան մը կը յայտնէր, որմէ տեղեակ էր Պօղոս եւ որուն պատրաստ էր:
- Պօղոս մխիթարուած էր Տիրոջ Հոգիով եւ զօրացած:
Շատ անգամ մարգարէութիւնները կը մեկնաբանուին լուրի մը մեր վրայ ունեցած ազդեցութեան չափով եւ ոչ թէ անոր իրական նպատակին համաձայն:
Առաջինը՝ մեր զգացումներուն մեզ մղելէն կ'ըլլայ:
Երկրորդը՝ պատգամին պարունակութեան Հոգիին մեզ մղելէն:
Մարզէ՛ Նուիրումդ
Հաւատացեալին նուիրումը եւ անոր մարզուելով կրթուիլը (աղօթքի կեանքը եւ Աստուածաշունչ կարդալը կը մարզեն մեզ) կու տան անոր յստակութիւն եւ գիտութիւն՝ թէ եղած յայտնութեան բուն միտքը ի՛նչ է:
- Անձնական օրինակ- Առիթով մը ինծի առաջարկուեցաւ Աստուծոյ գործը չընել փոխան խաղաղութեան եւ ապահովութեան: Բայց նուիրումս Աստուծոյ Խօսքով մարզած ըլլալուս պատճառով, կրցայ զանազանել Աստուծոյ կամքը կեանքիս մէջ եւ շարունակեցի ծառայել Իրեն:
Մարգարէութիւնները եւ գերբնական պարգեւները կը ծառայեն մեր ներկայի եւ յաւիտենական օրհնութեան:
Յանձնուէ՛ Տիրոջ եւ մարզուէ՛ Անոր խօսքը լսելու մէջ, եւ Ան պիտի առաջնորդէ քեզ: