Ի՞նչպէս աւետարանել անոնց, որոնք «արդարութիւնը» սխալ ձեւով կը բացատրեն:
Այս գլուխին կեդրոնացումն է՝ Իսրայէլի ժողովուրդին մերժումը:
Հռ 9-ին մէջ աստուածային գերիշխանութեան նիւթէն հոս Պօղոս կ‘անցնի խօսելու մարդկային պատասխանատութեան մասին:
Հաւանաբար կարծես, թէ Իսրայէլ անձկութեամբ կը սպասէր եւ պատրաստուած էր իր Մեսիային գալուն: Դարերու ընթացքին սորված էին, գիտէին եւ Օրէնքը կը կատարէին:
(Հմմտ Գղ 3.24, ուր կ’ըսէ, թէ Օրէնքը Քրիստոսի գալուն համար պատրաստող «դաստիարակն» էր):
Աստուած աշխատեցաւ, որպէսզի ազգ մը պատրաստէր: Բայց երբ պատրաստողը՝ Յիսուս, եկաւ Իր ազգին կամ ժողովուրդին, ազգը մերժեց զԻնք (Յհ 1.11): Մաս մը միայն ընդունեց Յիսուսը (Ղկ 2.25-28):
Պօղոս այդ մէկը կը բացատրէ եւ անոր տուած օրինակները մեզի եւս կը վերաբերին, մանաւանդ երբ կ'ուզենք Աւետարանի բարի լուրը փոխանցել:
- Փրկութեան Պէտքը Չէին Զգար (1)
Պօղոս ալ ատեն մը Յիսուսը խաբեբայ կը նկատէր:
Իսրայէլ կը կարծէր, թէ միայն հեթանոսները փրկիչի մը պէտք ունէին: Յիսուս շեշտեց, թէ այդ գաղափարը սխալ էր՝
- Անառակ Որդին (Ղկ 15.11-32)
- Փարիսեցիները (Ղկ 18.9-14)
Իսրայէլի ժողովուրդը ուրախ պիտի ըլլար քաղաքական փրկութեան համար՝ հռոմէացիներէն, բայց բնաւ նպատակ չունէր ազատելու եւ մաքրուելու մեղքէն:
- Աստուծոյ Համար Նախանձ Ունէին (2)
Բաբելոնի գերութենէն վերադառնալէ ետք, Իսրայէլ մաքրուած էր կռապաշտութենէն եւ միայն ճշմարիտ Աստուածը կը պաշտէր տաճարին եւ ժողովարաններուն մէջ:
Այնքան նախանձախնդիր էին, որ անոնց ղեկավարները իրենց աւանդութիւնները հաւասարեցուցած էին Օրէնքին հետ (հմմտ Հռ 26. 1-11: Գղ 1.13-14):
Իսրայէլի ժողովուրդին նախանձը հիմնուած չէր ճշմարիտ գիտութեան վրայ: Անոնք խօսքը խօսելու սիրոյն կը քարոզէին, ինչպէս այսօր շատ մը կրօնականներ կ’ընեն:
Սակայն բարի գործերը չեն փրկեր, ոչ ալ անկեղծ անձ ըլլալը ( Հմմտ Գղ 3.19-22): Ներկայիս շատեր նախանձախնդիր են աւանդութեան մը նկատմամբ, ծէսերու, հայրերու բարեպաշտութեան, մշակոյթին եւ սովորութիւններու նկատմամբ:
Բայց արդէօք այս բոլորը ինչո՞վ կ'օգնեն Քրիստոնէական փորձառութիւնը ապրելու համար:
- Հպարտ Էին եւ Իրենք Զիրենք Արդարացնող (3)
Իսրայէլի ժողովուրդը Աստուծոյ արդարութեան մասին լսած էր, բայց չէր ուզեր սորվիլ: Չգիտնալու երկու պատճառներ կան՝
- Առիթ չունենալը
- Չկամենալը եւ յամարութեամբ հակառակիլը:
Իսրայէլ չէր ուզեր ենթարկուիլ Աստուծոյ, որովհետեւ հպարտ էր եւ ինքզինք կ’արդարացնէր իր բարի գործերով:
Պօղոս ալ այդպէս էր, Յիսուսի հանդիպելէն առաջ (Փլպ 3.1-11):
- Օրէնքին Վախճանը Քրիստոսն Է (4)
Բարի գործերը ուժ չունին Օրէնքը կատարելու: Նոյնպէս ալ ողորմութիւնը, անուանեալ Քրիստոնեայ ըլլալը կամ Քրիստոնէական ընտանիքի մէջ ծնած ըլլալը:
- Պօղոս կը մէջբերէ Մովսէսի Խօսքերէն (5)
«Զանոնք կատարող մարդը անոնցմով պիտի ապրի»:
- Հաւատքէն Եկող Փրկութիւնը (6-13)
Ջանքէն եւ բարի գործերէն չի գար (6-7), այլ Յիսուսը Տէր եւ Փրկիչ ճանչնալով եւ խոստովանելով կու գայ (8-13):