Այս բաժինին մէջ Պօղոս կը խօսի մեղաւոր մարդուն վիճակին մասին, որ շատ անհաճոյ է, սակայն չենք կրնար անտեսել զայն կամ հրաժարիլ զայն փոխելէն: Այս բաժինը եղափոխութեան մասին չի խօսիր, որուն համար կ'ըսուի, թէ մարդը սկսաւ ցած մակարդակով եւ հասաւ բարձր:
Մարդը սկսաւ բարձր, բայց մեղքի պատճառով ինկաւ աւելի ցած քան գազանները: Ասիկա մարդուն ցաւալի անկումն էր:
Մարդուն Հմտութիւնը (Հռ 1.18-20)
Իր ստեղծուած օրը, մարդը Աստուծոյ կը ճանչնար: Մարդը մերժեց իր Ստեղծիչը եւ հեռացաւ անկէ, իսկ Աստուած ինքզինք սկսաւ ճանչցնել մարդուն ստեղծագործութեան միջոցաւ:
Մարդուն Տգիտութիւնը (Հռ 1.21-23)
Մարդը ճանչցաւ զԱստուած, սակայն չուզեց յարգել զԱյն որպէս Աստոած: Մարդը կ'ուզէր օգտագործել պարգեւները, սակայն չէր ուզեր յարգել կամ պատուել այդ պարգեւները տուողը:
Աստուծոյ եւ մեր արդարութեան մասին խօսելու ատեն, կարեւոր կը նկատենք խօսիլ, թէ ի՞նչքանով կը ճանչնանք եւ ի՞նչքանով կ'ապրինք այդ արդարութիւնը, որ կը վերաբերի Աստուծոյ եւ մեզի շնորհած ինքնութեան:
Աստուածաշունչը կը պարզէ, թէ ստեղծուածները գիտակցօրէն հրաժարեցան ստեղծողը պաշտելէն եւ փոխարէնը՝ պաշտեցին փուճ բաներ:
- Ստեղծագործութեան եօթներորդ օրը կը խօսի Աստուած մարդ յարաբերութեան հնարաւորութեան մասին եւ կեանքը Տիրոջմով ապրելու մասին:
- Աստուծոյ կողմէ Ադամին ստեղծուիլը բոլորին համար յստակ էր:
- Ստեղծագործութեան միջոցաւ կ'երեւին Աստուծոյ աներեւոյթ յատկանիշները (Հռ 1.20)
Զարմանալի է այն իրողութիւնը, որուն մասին Աստուածաշունչը կը խօսի, թէ մարդիկ Աստուծոյ արդարութեան մասին ճշմարտութիւնը գիտնալով հանդերձ կ'ապրին մերժելով զԱյն եւ Անկէ հեռու:
Արդարութիւնը Աստուծոյ նկարագիրէն մաս մըն է (Սղ 7.9, 116.5,119.137): Նկարագրուած է որպէս՝
- Շատ բարձր (Սղ 71.19)
- Առատ (Սղ 48.10)
- Հաշիւէ անդին (Սղ 71.15)
- Անվերջ (Սղ 119.142)
- Յաւիտեան համբերող (Սղ 111.3)
- Աթոռին (բնակելու) հիմերն են (Սղ 97.2):
Քրիստոս ճանչցաւ արդարութիւնը (Յհ 17.25) եւ իր դատը յանձնեց (Ա.Պտ 2.23): Հրեշտակները ճանչցան (Յյտ 16.5): Աստուծոյ արդարութիւնը ցուցադրուած է իր վկայութիւններուն մէջ (Սղ 119.138, 144), իր պատուիրաններուն մէջ (Բ.Օր 4.8: Սղ 119.172), իր դատաստաններուն մէջ (Սղ 19.9, 119.7,62), Իր Խօսքին մէջ (Սղ 119,123), Իր ճամբաներուն մէջ (Սղ 145.17), Իր գործերուն մէջ (Դտ 5.11: Ա.Թգ 12.7), Իր աւետարանին մէջ (Սղ 85.10: Հռ 3.25,26), Վերջին դատաստանին մէջ (Գրծ 17.31) եւ չարը պատժելուն մէջ (Հռ 2.5: Բ.Թս 1.6: Յյտ 16.7, 19.2):
Աստուծոյ Արդարութիւնը Սուրբերուն սերունդներուն մէջ կ'երեւի (Սղ 103.17): ԱՆիկա հեթանոսներուն կողմէ տեսանելի է (Սղ 98.2) եւ երկինքը կը պատմէ ատոր մասին (Սղ 50.6, 97.6):
Սուրբերը արդարութիւնը Աստուծոյ կը վերագրեն (Յոբ 36.3: Դն 9.7) եւ կը ճանչնան Աստուծոյ վերաբերումը (Եզր 9.15), նոյնիսկ երբ չարը կ'աճի (Եր 12.1: Սղ 73.12-17): Սուրբերը կը ճանչնան Անոր խոստումներուն կատարուիլը, կը քաջալերուին ու կը յարատեւեն (Ես 41.10): Անոնք կը պատմեն ուրիշներուն (Սղ 22.31), զԱստուած կը մեծարեն եւ արդարութիւնը կը խնդրեն աղօթքի միջոցաւ (Սղ143.11: Դն 9.16):
Պէտք է աղօթենք առաջնորդուելու համար (Սղ 5.8), ազատագրուելու համար (Սղ 31.1, 71.2), արդար պատասխան ստանալու համար (Սղ 143.1) եւ ատոր համաձայն դատուելու համար (Սղ 35.24), ինչպէս նաեւ արդարութեան շարունակողական յայտնութեան համար (Սղ 36.10):
Քրիստոս արդարութեան Որդի է (Մղ 4.2). գօտեւորուած է (Ես 11.5) եւ արդարութիւնը զրահի պէս հագած է (Ես 59.17): Ան տոկաց (Ես 59.16), քարոզեց, կատարեց (Մտ 3.15): եւ արդարութիւնը իր ժողովուրդին սեփականը դարձուց (Ա.Կր 1.30):
Ան պիտի դատէ (Սղ 72.2 Ես11.4), տիրէ (Սղ 45.6: Ես 32.1: Եբր 1.8) եւ կատարէ (Սղ 99.4: Եր 23.6) արդարութեամբ:
Արդարութիւնը բնաւ օրէնքով ձեռք չի բերուիր (Գղ 2.21, 3.21): Արդարացում չկա՛յ գործերով (Հռ 3.20, 9.31,32: Գղ 2.16), ո՛չ իսկ արդար գործերով (Եփ 2.8,9: Բ.Տմ 1.9: Տիտ 3.5):